Als tiener wilde Anita ‘later in de zorg gaan werken’, maar het liep anders. Vanuit een bijbaan bij Albert Heijn stroomde zij daar door naar een vaste baan bij de supermarkt. Daar bleef zij jaren ‘hangen’. Nu, jaren later, is haar wens toch nog in vervulling gegaan.
Op het lijf geschreven
Anita: “Voordat mijn moeder overleed ben ik vijf jaar mantelzorger voor haar geweest. Het langst bij haar thuis en de laatste maanden van haar leven ook in het hospice.Dat vond ik heel mooi om te kunnen doen, en op een bepaalde manier ook leuk. Dat was blijkbaar duidelijk, want vanuit het
hospice vroegen ze me of ik daar vrijwilliger wilde worden. Daar heb ik ‘nee’
tegen gezegd, want ik heb een betaalde baan nodig. Het zette me wel aan het
denken over wat ik nu eigenlijk wilde. De uitkomst was dat ik me bij het ROC
van Twente aanmeldde voor de BBL-opleiding Verzorgende IG. Daarvoor heb je
echter een werkplek nodig. Toen ik daarnaar ging vragen bij de Posten bleken er
geen leer-werkplekken meer beschikbaar te zijn. Maar toevallig liep ik daar de
Adviseur Leren & Ontwikkelen tegen het lijf. We hadden een heel leuk
gesprek en zij beloofde haar best voor mij te doen. Na verloop van tijd wees
zij mij op de mogelijkheid van een oriëntatiebaan.”
Anita greep de mogelijkheid om bij de Posten te starten met een
oriëntatiebaan met beide handen aan. Zij werkte drie maanden mee,
achtereenvolgens op één van de somatische verpleegafdelingen, de wijkverpleging
en ten slotte bij Erve Leppink. Haar conclusie: de zorg is haar op het lijf
geschreven.
Op de goede manier aandacht geven
Anita: “Na mijn oriëntatietraject heb ik gesolliciteerd en werd ik ook
aangenomen bij Erve Leppink. Daardoor kon ik dus alsnog starten met mijn
BBL-opleiding. Op mijn eerste werkdag ging ik wel een beetje met samengeknepen
billen naar het werk. Ik wist namelijk bijna niks over hoe je omgaat met dementie.
Maar vanaf het moment dat ik binnen was voelde ik mij op mijn plek. Mensen met dementie
hebben op een andere manier zorg nodig. Sommige bewoners hier zijn wel eens
agressief. We hebben daarom allemaal een training gevolgd om daarmee om te
gaan. Maar je ziet hen gewoon opleven als je hen op de goede manier aandacht
geeft, even samen koffie drinken of iemands hand vasthouden. Dat vind ik echt
heel mooi om te doen. Straks moet ik voor mijn opleiding trouwens ook een
tijdje werken op een somatische afdeling, omdat dan de verpleegtechnische
handelingen aan bod komen. Die kom je hier veel minder tegen.”
Geintje of dolletje
“Ik verwacht dat ik na afronding van mijn opleiding bij de Posten kan
blijven. De Posten heeft immers zowel mijn oriëntatiebaan, als mijn opleiding
betaald. Zelf wil ik in ieder geval graag blijven. Hier is geen dag hetzelfde
en het werken in ons gezellige team ervaar ik als heel prettig. We hebben
een heel leuk team, met allemaal dezelfde types. We houden allemaal wel van een
geintje of dolletje. Omdat dit mijn eerste zorgbaan is, weet ik niet hoe het
ergens anders is, maar ik ga met plezier naar mijn werk. “